Hurting someone can be as easy as throwing a stone in the sea. But do you have any idea how deep that stone can go?
everything!
“Στην αναβροχιά φαίνεται το χαλάζι κι οι καλοί φίλοι στην πίτα που είναι ολόκληρη και τους σκύλους.” … ή κάπως έτσι.
Πρωτόγνωρο(ς), βαθύ(ς), έντονο(ς), εξαντλητικό(ς) κι ανείπω(π)το(ς), με πολλά ερωτηματικά και μια τελεία, χωρίς παύλα ή/και ανάπαυλα. Έχουν περάσει φεγγάρια και φεγγάρια, όμως σαν το αποψινό κανένα! Σκοτεινό, απόμακρο, θλιμμένο, παραδειγματικό, απροκάλυπτο κι εις τα εξ ων συνετέθη, ολούθεν και κατ’ εξακολούθηση(ν).
Το σύμπαν εξακολουθεί ολοένα και να διαστέλλεται, ολοδύο και να μικραίνει. Οι αφορμές δίνουν και παίρνουν, συνήθως δίνουν, και ξετυλίγουν την ταινία κάθε φορά από την αρχή. Χιλιάδες σενάρια, εικόνες, γεύσεις, διακόσμηση, δρόμοι, αυτοκίνητα, γωνίες κι εγώ κάπου στη μέση… πρωταγωνιστής και κομπάρσος ταυ-τό-χρο-να.
Θα ήθελα να ‘μουν κι εγώ μια(ν) όαση, μια(ν) απολύτως γλυκιά ανάμνηση, ένα σημείο αναφοράς, ένα ταξίδι στο άγνωστο, ένας γνώριμος ήχος, μια στοιχειώδης επικοινωνία, ένα σίγουρο λιμάνι, ένα τρελό όνειρο …
Εν μέσω τρικυμιών, συγκυριών και των κακών μου των καιρών και καθώς τα κακώς κείμενα ξεθωριάζουν ένα προς ένα, υπάρχει (κι αυτό) το ενδεχόμενο να μην προλάβω να τελειώσω εγκαίρως αυτό το άρθρο. Ότι κι αν γίνει όμως αυτό που έχει σημασία είναι
XX
Σπουδή στον έρωτα για μία κιθάρα και μία φωνή. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ερήμειν και κατ’ εξακολούθησην, ένα “Χ” μακριά από την ταπείνωση. Στίβω τις σκέψεις και βγά(ν)ω πόνο, στίβω τον χρόνο και βγά(ν)ω πίκρα, στίβω τα πάθη και βγά(ν)ω λάθη, στίβω τα λάθη και βγά(ν)ω κι άλλα.
Πέρασαν οι ημερομηνίες, πέρασαν τα φεγγάρια, η πούλια κι ο αυγερινός, χάθηκαν τα μέτρα, χάθηκαν και τα σταθμά. Οι ισορροπίες έγειραν να ξαποστάσουν και το (b)log πήρε κι αυτό τον δρόμο του…
Τρίτη και φαρμακερή!
pexpect.EOF: End Of File
bitter
Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, μια στον ουρανό και μια στα τάρταρα κι ενδεχομένως η ροή της ιστορίας να ήταν διαφορετική, βεβαίως, κ(ι)όλως τυχαίως συμπίπτει με τα 9μερα του Μάη που ζει για να φάει το τριφύλι. Όσο πολύπλοκο ακούγεται, άλλο τόσο γράφεται, όμως αν κάποιος είναι μάστορης εις τας γραφάς η δυσκολία ευκολία εστί. Στην προκειμένη περίπτωση, βεβαίως, ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο! Ο γιατρός έχει μασκαρευτεί σε αλεπού και τα ομοζυγωτικά παρελαύνουν μετ’εμποδίων, όμως με χάρη. Χάρη σε όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα, δημιουργούνται βάσανα χωρίς λόγο ή/και με λόγο και αιτία… κανείς δεν ξέρει… κι όλοι συμφωνούν(ε)!
Χίλιες φορές το παίρνω απόφαση και χίλιες μετανοιώνω, διατηρώντας τις ισορροπίες στο μηδέν, που ως γνωστόν είναι ζυγός αριθμός κι όχι ουδέτερος όπως πολλοί -αστόχως- ισχυρίζονται. Πολλά ‘βεβαίως’ μα λίγη βεβαιότητα, κι όσο ατέρμονα κι αν (ο)μοιάζουν τα παιχνίδια του μυαλού, τόσο συγκεκριμένα είναι. Τόσο συγκεκριμένα και καθόλου παιχνίδια. Καθόλου παιχνίδια και καθόλου μυαλό. Καθόλου μυαλό και τελεία και παύλα.
Υ.Γ.
– Από δω παν’ καλά ;
– Όοοοχι !!!!