Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς κελσίου και μόλις έρθει στην σωστή θερμοκρασία τον σβήνουμε κι αφήνουμε να κρυώσει. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικαδία άλλες δύο φορές, με μεγαλύτερη θερμοκρασία χωρίς να βάλουμε ποτέ μέσα το φαγητό. Είναι λίγο μπερδεμένο και δεν ακούγεται καθόλου λογικό, κι αν είχα ένα λεπτάκι στην διάθεσή μου, θα μπορούσα ίσως να το εξηγήσω καλύτερα, όμως δεν έχω… το ξόδεψα!

Υ.Γ. Φέρνω εξάρες και χάνω!

– …θέλεις να πετάξεις μαζί μου;

– Μα είναι κομμένα, χαζέ, δεν το βλέπεις;

– Το βλέπω, όμως άλλο πράγμα σε ρώτησα…

– ……

Τ’ ακούς γιατρέ; Σαν τους μπαρμπάδες!!! Αλλά βέβαια… όταν ακούς την μαντουβάλα και ρουφάς τον καφέ κάνοντας ήχους, λογικό είναι να σου βγει το όνομα και ν’αρχίσει το δούλεμα! Δεν βαριέσαι, όμως, αυτά συνηθίζονται, μαθαίνεις να ζεις μ’αυτά. Το blog έχει πάρει την κατηφόρα, και δεν έχει σκοπό να κόψει φόρα, ούτε να σταματήσει, γιατί έτσι είναι φτιαγμένο, από πολύ σκληρά υλικά , δεν “μασάει” στις απειλές και δεν εκβιάζεται εξ ορισμού και εκ πεποιθήσεως. Ας προφυλαχθούν οι άλλοι, οι δειλοί, εγώ δεν πάω από τον ίδιο δρόμο, χαράζω τα δικά μου αδιέξοδα. Εδώ το ευρώ, εκεί το ευρώ, όπου κι αν κρυφτείς θα έρθω να σε βρω!  Άλλωστε, όπως λέει κι ο Buzz Lightyear: “Δεν είναι πτώση αυτό, είναι πτήση με στυλ!”. Μπράβο Buzz, τα είπες μια χαρά!