Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε κι η τελευταία! Ένας αχταρμάς, μια ομελέτα συναισθημάτων υπό το φως του φεγγαριού και τα παιχνίδια του μυαλού. Τα “απόνερα” από την πανσέληνο παρέσυραν ότι είχε απομείνει ξέμπαρκο και αφύλακτο για ώρα. Ήταν τόσο όμορφα, που ήθελα να βάλω τα κλάματα!
