Πώς να γίνεις βασιλικότερος του Βασιλέως; Κι αυτή η λέξη… Πώς έγινε πάλι αυτό; Αυτή η λέξη έχει έρθει για να μείνει, για να στοιχειώσει, για να ρίξει λάδι στην φωτιά. Στριφογυρνάει στο κεφάλι κι όταν πρέπει, αλλά κι όταν δεν πρέπει… δεν είναι δίκαιο αυτό! Είναι πισωγύρισμα αυτό! Πώς να γίνεις βασιλικότερος του Βασιλέως;
Υ.Γ. Αυτά τα “απόνερα” της πανσελήνου, πολύ “κουνάνε” τελευταία…
Όταν λέμε: “στο κάτω κάτω της γραφής”, αυτό εννοούμε. Κι είναι αυτό το κάτι που μένει, όταν μια αγάπη πεθαίνει, που λέει και το τραγούδι. Δεν ξέρω αν το λέει και κανείς άλλος, το τραγούδι πάντως το λέει. Καθαρόαιμες αυπνίες σήμερα, αρχίζοντας από κάτω προς τα πάνω, την στιγμή που έρχονται τα πάνω κάτω.
Καλά τα λέει ο θείος στο τραγούδι, όμως οι εκρήξεις δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου! Χτίζω και γκρεμίζω σαν τον κάστορα, κομματάκι κομματάκι, μέχρι να φτιάξω την φωλιά ή να ρημάξω το φράγμα, όποιο από τα δύο τελειώσει πρώτο ή μέχρι να εξαντληθούν τα αποθέματα. Με τεχνικές marketing και διαφημιστικά trick(ς) που τα χω σπουδαγμένα στους πρόποδες των Highlands, εκεί που στο τέλος θα μείνει μόνο ένας… μόνος κι έρημος! Η έρημος είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, που αν και δεν πρόκειται να το διαβάσω ποτέ(ς), θα εκκρεμεί πάντοτε σαν την απάντηση που δεν τολμώ να δώσω.
Όταν καταλήξω κάπου, να θυμηθώ να μου το πω, για να το ξέρω κι εγώ!
Μετά από 100 φορές που άκουσα το κομμάτι, αποφάσισα να το ακούσω άλλες τόσες! Πολύ πετυχημένη αποτύπωση της θλίψης σε νότες… για τους στίχους δεν έχω άποψη, τα γαλλικά μου είναι άθλια, αν εξαιρέσεις την προφορά. Αν δεν την εξαιρέσεις… καλά ακούγονται κι ας μην βγάζει κανείς νόημα. Όμως, τί σημασία έχει το νόημα; Η τσιγγάνα μου το είπε καθαρά: “Αν δεν γράψεις αυτό που σε βασανίζει σε ένα χαρτάκι να το πετάξεις στην θάλασσα, νύχτα με πανσέληνο, ψιθυρίζοντας το όνομα του έρωτα της ζωής σου, θα καταστραφείς!”. Τί διάολο!;
