it’s complicated and i’m helpless… rolling in the deep
the clock is ticking
Στην Κούβα ξημερώματα θα κάψω την καλύβα μου, θα πάρω βαθιά ανάσα και θ’απαρνηθώ το ρούμι όλου του κόσμου για να έρθω να σε συναντήσω. Με φτερά κομμένα και την αλμύρα της θάλασσας στο πρόσωπο θα βαδίσω προς το πεπρωμένο μου και τίποτ’ άλλο δεν θα έχει νόημα! Ταξίδι καινούργιο, ταξίδι τελευταίο, με παρεάκι τρελό που ταράζει το σύμπαν ολάκερο. Μια λέξη που σταματά -με την μία- το στριφογύρισμα και βάζει τα πάντα σε τάξη. -Μα τί πίστευες; Έλα στα συγκαλά σου, πάρ’το αλλιώς και ξεκίνα από την αρχή… με χαρά και τσαχπινιά.
put me back in the line
Το deal έκλεισε ένθεν κι ένθεν κι ας μην μου είχε απομείνει άλλη ψυχή για να πουλήσω. Τα -υλικά- αγαθά κόποις κτώνται κι ακόμη πιο εύκολα σκορπιόνται, με το ρήμα να προκύπτει από το ζώδιο και τα σύννεφα ολοένα και να μαζεύονται, ολοδύο και να σκουραίνουν, ολοτρία και το Lou Reed της μάνας. “Όλα καλά” που λέει κι ο Frenic και κάπως έτσι έχουν τα πρά(γ)ματα, τα σπουδά(γ)ματα και του τα πράγματα. Δεν υπάρχει, μην το ψάχνεις! Προτρέχω και το πληρώνω αδρά, περιμένω και το πληρώνω διπλά… ε, αϊ σιχτίρ πια! Θα κάνει καιρό να κάνει καιρό και το καλοκαιράκι θα μυρίσει τσίπουρο με διπλόβραση και άνευ! Κερασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να φταίς…
Υ.Γ. Χαρά και τσαχπινιά (δις)
Ολική και παντελής έ(κ)λειψη σελήνης!
Αχ! άνοιξη! Άφησες τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες ανείπωτες για άλλη μια φορά. Τα έγκατα του blog επαληθεύουν την φήμη τους κι επιστρατεύουν την δίνη τους κι ο φακός στάθηκε τυχαία κι έγραψε μοιραία τι σκιές της ημέρας -ή καλύτερα της νύχτας- που σαν αυτήν δεν έχει!
Υ.Γ. The boy needs therapy… indeed, εξ ολοκλήρου, εκ των προτέρων κι ασκαρδαμυκτί.
everybody lies
“It’s a basic truth of the human condition that everybody lies. The only variable is about what.”, David Shore, House M.D., Three Stories, 2004