Και τώρα που η σκέψη ταξιδεύει συνεχώς στα ίδια μέρη; Και τώρα τί; Πολύ θα’θελα να φωνάξω μιαν απάντηση! Αντ’αυτού ξανασυναντώ τα γνώριμα πανωκατώματα των εορτών, τα πνεύματα των οποίων γίνονται ολοένα τακτικότερα κι επιθετικότερα. Οι διαθέσεις τους είναι ίδιες κι απαράλλαχτες με τις δικές μου, μα αυτά έχουν το πάνω χέρι. Οι απόστροφοι έχουν έρθει για να μείνουν, όπως κι οι παρενέσεις, οι αντιθέσεις, οι υπεκφυγές,  οι αλήθειες και τα ψέμματα, τα ποτάμια με τα ρεύματα, τα σκωτσέζικα ντουζ και τα σκουπίδια του Σαββατοκύριακου. Και τώρα γιατρέ μου που ξεμπερδέψαμε με το παρελθόν; Και τώρα τί;

Υ.Γ. Το φως είναι ακόμη μακριά, όμως πιο κοντά από ποτέ…

1.000 σενάρια, καμμιά ταινία. Αφόρητος ο απολογισμός!

Μια ματιά στα κλεφτά, μια απόγνωση κρυφά, μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Τέσσερις μιες κι αυπνίες κλειστοφοβικές για πολλούς λόγους, μα δεν παραδέχομαι κανέναν τους. Μπάσταξ της ευτυχίας και βλαξ as usual. Όπως έλεγαν και τα ραδιόφωνα όλο το πρωϊ, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις πότε ν’αποχωρείς.

Υ.Γ. Τσιγγάνα ρίξε τα χαρτιά και κάνε μου σινιάλο…