Τοπίο στην ομίχλη…


Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /home/digit767/gortsilas.net/blog/wp-content/plugins/wp-font-awesome-share-icons/wp-font-awesome-share.php on line 352

…το οποίο γίνεται ολοένα και πιο ομιχλώδες, περνώντας από την Μοναξιά του Στέλιου Μπικάκη στο Charly των Prodigy κι από το Derezzed των Daft Punk στον Ακροβάτη του Μάλαμα. Ότι να ‘ναι εδώ, ότι να ‘ναι κι εκει κι ακόμη παραπέρα, τόσο μακρυά και τόσο κοντά την ίδια στιγμή κι η γραμμή είναι λεπτή κι είναι και κόκκινη. Ain’t no sunshine when she’s gone… Μέσα στα νεύρα συνεχώς κι εκτός ελέγχου εντελώς, με τις αναμνήσεις να μην ξεφτίζουν καθόλου από την μια, κι όσο πιο ξεκάθαρα γίνονται τα πράγματα, τόσο περισσότερο μπερδεύομαι από την άλλη. Από την άλλη είπα; Με τόσες φωνές που μιλάνε μαζί, δεν μπορώ να ακούσω καθαρά, διάολε! Τα γνωρίζω αυτά τα μάτια, μα δεν τα έχω ξαναδεί στεγνά! Κι όπως είχε πει κι ο Γεώργιος Σουρής: “Αυτό το παλιοκαύκαλο, τί διάολο το θέλω;”.

 

Leave a Comment

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

1974-2023: Σαράντα εννιά χρόνια αυπνίες
Ανεμομαζώματα, διαβολοσκουπόξυλα