Ο Αύγουστος ήρθε νωρίτερα φέτος με πρώιμες πίκρες κι ώριμα λόγια, λίγο πριν συμβιβαστώ με την παράνοια.
Υ.Γ.2. fin fin
Μακράν μακρά, απόμακρα, κατάμακρα κι ολόμακρα
Η βροχή σταμάτησε και μετράω ακόμη ανακατωσούρες και σκοτούρες εκ των ουκ άνευ κι επί παντώς επι-στητού… να τα λέμε κι αυτά! Ότι αρχινάει(!!!) λάθος δεν τελειώνει σωστά κι αυτό δεν λέω να το εμπεδώσω, λέω όμως -αντ’αυτού- να εμπαίξω λίγο ακόμη τα +αισθήματά μου μέχρι(ς) να χ(ρ)ίσουν ειδικής ιατρικής φροντίδας μα και περίθαλψης συν+άμα. Ο γιατρός ενεφανίσθει άξαφνα κι επέφερε την πληρότητα με απίστευτη δεινότητα, διακριτικότητα και πάσα ειλικρίνεια, θέτοντας τον πήχη ψηλότερα και τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του… όχι του γιατρού τον πάγκο… του κατεργάρη…
Υ.Γ. Να τα λέμε κι αυτά, να τα λέμε και τ’ άλλα… να τα λέμε όλα!
amulet(ed)
Με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και την αίσθηση από το παγωμένο μέταλλο στο λαιμό (ε)ξορκίζω τα δαιμόνια και στρώνω τους δρόμους με ροδοπέταλα…
Dum vivimus vivamus
Προφητικά σενάρια, μισόλογα και υποσχέσεις σ’ άδειο χαρτί. “Την σειρά σου θα την βρεις, σαν ο πετεινός λαλήσει τρεις!”, μου είπε η τσιγγάνα κι όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτή. Νέα φεγγάρια σε παλιό ουρανό με λάθος ωροσκόπο και τρελή τροχιά…